Ik heb wat onderzoek gedaan om verschillende redenen naar wat misschien het beste geweer is voor de huidige gebeurtenissen in onze krankzinnige samenleving, ook al heb ik sowieso twee van de geweren voor mijn Vietnam-collectie, aangezien mijn vader ze allebei gebruikte. Het lezen over enkele van de redenen om over te schakelen naar de M16 en verdere wapenadopties later, komt voor mij gewoon niet overeen. Het is een beetje een lange lezing, maar hier is wat ik heb gevonden:
Gewicht van de M14 onbelast - 9,2 lbs., 10,7 lbs. geladen, 1,5 lbs. - geladen magazijn, 44" OAL
Gewicht van de M16A1 onbelast - 6,37 lbs., 8,81 lbs. geladen (30 rd. mag & sling), .75 lbs. - geladen 20 rd. mag, 1,06 lbs. - geladen 30 rd mag
Gewicht van de M16A2 onbelast - 8,31 lbs., 9,06 lbs. geladen w/30 rd. mag, 39" OAL
Gewicht van de M16A4 onbelast - 7,5 lbs., 8,25 lbs. geladen w/30 rd mag., 39" OAL
Gewicht van de M4 Carbine onbelast - 6,43 lbs. onbelast, 7,75 lbs. geladen w/30 rd mag, 33" OAL
Gewicht van de M4A1 Carbine onbelast 7,74 lbs., 8,5 lbs. geladen w/30 rd. mag, 33" OAL
Gewicht van de XM7/6.8 onbelast - 8,38 lbs., 9,4 lbs. w/suppressor, 36" OAL w/suppressor, 13" bbl.
Iedereen weet dat de AR15 begon in 7,62 NATO. Stoner was niet eens specifiek over welk kaliber er zou moeten komen, naar verluidt, jongens in zijn ontwerpteam kozen om welke reden dan ook voor .223; een ongediertepatroon.
Dus een ongetest geweer werd in 1967 aangenomen, precies aan het begin van een oorlog die misschien maar 2 lbs. lichter woog met een defect magazijn (het is bekend dat troepen in Vietnam het 20 rd. mag terugbrachten tot 18 rds.) De M14 leed niet onder de technische problemen die de M16 wel had, behalve dat hij roestgevoelig was, en mannen stierven als gevolg hiervan. Stel je voor dat de munitie van je geweer ook door twijgen wordt afgebogen; een veel voorkomende klacht over 5,56. De standaarduitrusting voor een Marine-infanterist in Vietnam was 4 geladen magazijnen op de M1961-patroongordel, 1 magazijn in het geweer en 2 bandoleers (60 rds. elk), voor een totaal van 220 rds. van 7,62. Omgekeerd was de uitrusting voor een M16A1-schutter 2 bandoleers/7 mags elk voor een totaal van 252 rds. van 5,56, of 4 M1956-zakjes met 12 mags voor een totaal van 216 rds. Dus een toename van ongeveer 4-32 rds. is een dag en nacht verschil/verbetering met behulp van een veel inferieur patroon? Hoe kun je een M14-schutter enorm overtroffen hebben, vooral met mags die alleen goed werken met 2 patronen minder dan wat de M14 draagt? En slechts 5" korter dan de M14. Een deel van de tests van de M16 grensde aan het belachelijke; d.w.z. het doordringen van 3/4" grenen planken, zandzakken, betonnen bouwstenen, 14 en 8 gauge staal/Kevlar of stalen helmen op afstand. Ik denk dat als men ooit door een van deze levenloze objecten wordt aangevallen, de test geldig zou zijn. En hoewel rapporten begin 1962 zeiden dat de AR15 het redelijk goed deed met de 1 in 14" twist, verloor hij ongeveer 30% van zijn verwondingsvermogen door over te schakelen naar de 1 in 12" twist (ironisch genoeg maakten ze de verandering vanwege de prestaties in Arctisch weer, een test die hij nooit heeft doorstaan, en gezien het feit dat we in een jungle van 120 graden vochten. Elke video die ik ooit heb gezien van Navy SEALs in de Arctische regio, ze hebben allemaal M14's). M14-lopen hebben ook dezelfde twist. Wanneer die kleine 55 gr. FMJ-kogel niet tuimelt, gaapt en fragmenteert; het is vrijwel nutteloos, en je kunt nooit voorspellen wanneer dat zal gebeuren. En dat zal het alleen doen tot ongeveer 200-225 meter max. Directe gaswerking? Zelfs een hond schijt niet waar hij eet. Voeg dat toe aan het gebrek aan schoonmaakspullen, het veranderen van het poeder en het ontbreken van een met chroom beklede loop en BCG, en je hebt een recept voor een ramp, wat precies is wat er gebeurde. Waarom je zou overstappen van een geweer (M14) met een chroomloop en schoonmaakspullen naar een geweer dat dat niet heeft, gaat mijn pet te boven. In Vietnam waren zelfs de 1911A1-lopen met chroom bekleed. Er is geen zelfreinigend geweer. Nogmaals, bedankt Robert McNamara, jij onwetende POS.
Snel vooruit naar 1983 naar de nog ergere vuilnisbelt en treinongeluk genaamd de M16A2. Nu hebben we het gewicht van de M16 met nog eens twee pond verhoogd, waardoor hij net iets minder dan een pond lichter is dan de M14. Tot zover de lichtere geweerargumentatie. De standaarduitrusting met ALICE M16-magazijntassen was 6 magazijnen in de tassen en 1 in het geweer voor een totaal van 210 rds. Nog steeds 10 patronen minder dan de M14-uitrusting en de mags wegen slechts 1/2 lb. lichter. Nog steeds met een inferieur patroon. Zie de voordelen of waardige afweging niet. De pistoolgreep had die afschuwelijke kankerachtige tumor, de vingergroef, die niets bereikte en volledig in de weg zit. De 3 rd. burst bleek een enorme fout te zijn. De "verbeterde" achtervizieren waren een grap (zelfs Eugene Stoner zei dat), het profiel van de overheid dat het frontzwaar maakte, kwam omdat domme wapensmeden looprechtheidmeters gebruikten die vast kwamen te zitten in de A1-loop; in hun oneindige wijsheid zeiden ze dat dit kwam omdat de loop krom was door bajonetpraktijk of welke gefabriceerde reden dan ook. Epic fail. Het kwam doordat het overtollige metaal dat niet gladgestreken was en achterbleef van het boren van het gaspoortgat, ervoor zorgde dat de meter vast kwam te zitten. Briljant. Toen dit onder de aandacht van Big Army werd gebracht, zeiden ze in feite: ach ja, laat de onnodige dikkere en zwaardere loop gewoon zitten; het staat al in de TDP. En het verwondingspotentieel werd verder verergerd door over te schakelen naar een 1 in 7" twist, om geen andere reden dan om de 64 gr. tracer te stabiliseren, die infanterietroepen zelden gebruiken, behalve machinegeweerschutters. Ten slotte, en erger nog, het gebruik van groene tip M855/SS109 die weinig meer deed dan .22 cal gaten in slechteriken maken. Vraag het maar aan generaal David Petraeus. Hij werd erdoor beschoten door een van zijn eigen mannen en was 2-3 dagen later terug op zijn post na een schot van 40 meter. Praat over het inspireren van vertrouwen.
Dus nu wordt het echt beter. We gaan in 1994 naar de M4 Carbine. Nu hakken we de loop terug tot 14,5 inch (had niets te maken met het in- en uitstappen van voertuigen; het was de kortste looplengte die nog steeds een bajonet zou accepteren; briljant, het is weer 1862) van 20". Alsof 5,5" een enorm verschil is. Ook neemt de mondingsontploffing en flits toe. Voor een loop die was geoptimaliseerd voor een lengte van 20" en uitsluitend afhankelijk is van snelheid, verkorten we nu de loop, waardoor een ander gassysteem en boutupgrade-onderdelen nodig zijn, vanwege de toegenomen slijtage van onderdelen. Wauw. Misschien hadden de ingenieurs van Colt in de jaren 80 en 90 getest moeten worden op drugs. Na de introductie van de M4 carbine werd ontdekt dat de kortere looplengte van 14,5 inch ook de betrouwbaarheid schaadt, omdat de gaspoort dichter bij de kamer is geplaatst dan de gaspoort van het standaard M16-geweer: 7,5 inch in plaats van 13 inch. Dit beïnvloedt de timing van de M4 en verhoogt de hoeveelheid stress en hitte op de kritieke componenten, waardoor de betrouwbaarheid afneemt. In een beoordeling uit 2002 ontdekte de USMC dat de M4 drie keer vaker defect raakte dan de M16A4 (de M4 faalde 186 keer voor 69.000 afgevuurde patronen, terwijl de M16A4 61 keer faalde). Daarna werkten het leger en Colt aan het aanbrengen van wijzigingen aan de M4's en M16A4's om de gevonden problemen aan te pakken. In tests die in 2005 en 2006 werden uitgevoerd, ontdekte het leger dat de nieuwe M4's en M16's gemiddeld ongeveer 5.000 patronen afvuurden tussen de stops. En we hebben nog steeds die onzin van 3 schoten, afgeschaft met de nog ZWAARDERE M4A1. En de kers op de taart, de meeste M4's met alle nutteloze batterijgevoede rommel die eraan hangt (lichten, lasers, optiek, bezemstelen, batterijen, nachtzicht, granaatwerpers, enz.) wegen meer dan 10 lbs. Dus de M14 was te zwaar geladen met 10,7 lbs., maar een M4 die hetzelfde of meer weegt, is op de een of andere manier op magische wijze een beter algemeen platform? Op welke planeet klopt die wiskunde? En de standaarduitrusting is nog steeds 10 rds. minder dan een met een M14 bewapende schutter, met de NOG MEER inferieure M855 groene tip-patroon. Ik las online dat troepen in de zandbak werden geleerd om 6 keer op hajis te schieten om ze neer te halen. Dus dat zijn in totaal 5 kills met een magazijn van 30 rd? Hoe wordt dat gezien als effectief of voordelig voor een vechtende man? Dat is een verspilling van munitie en waanzinnig. 1 patroon van 7,62 NATO en het is game over. Waarom worden sluipschuttersgeweren en machinegeweren nog steeds in 7,62 geplaatst als 5,56 zo goed is?
Ten slotte komen we bij het nieuwe George Jetson 6.8X51 XM7-geweer (in werkelijkheid is het gewoon een nieuwe en verbeterde AR10). Hmmm, zijn we deze weg niet eerder gegaan? We gaan terug naar een 51 mm OAL voor een patroon en terug naar een magazijn van 20 rd? En een 80.000 psi 3-delige patroonhuls voor ongeveer $ 3 per patroon? Dus we gaan terug naar meer gewicht en minder munitie? Waarom niet gewoon teruggaan naar de M14 als deze vermeende problemen geen probleem meer zijn? Het staat al enigszins in de inventaris. Zijn dit niet de redenen waarom ze er in de eerste plaats van afstapten naar de M16? Een vriend van me heeft de XM7 in 6.8 geschoten; de terugslag is aanzienlijker dan 5,56 en hij zei dat het hele pakket met geweer, vizier, demper en riem bijna 13 lbs. woog. Dus bij 10,7 lb. was de M14 te zwaar, maar op de een of andere manier is dit niet magisch? Hoe werkt dat? En het basisgeweer lijkt ongeveer $ 4500 per stuk te kosten. Oh, nou ja, het zijn gewoon onbeperkte door belastingbetalers gefinancierde speeltjes. Ik denk op de een of andere manier niet dat 6.8 beter zal presteren dan 7.62. De voorgestelde gevechtsmunitie voor elke soldaat zal in totaal 140 patronen zijn, verdeeld over zeven magazijnen van 20 patronen, met een totaal gewicht van 9,8 lb. Vergeleken met de M4A1 met een gewicht van 6,34 lbs. ongedempt met een basisgevechtslading van 210 patronen in zeven magazijnen van 30 patronen met een totaal gewicht van 7,4 lbs., weegt de XM7 ongeveer 2 lbs. meer en elke soldaat draagt ongeveer 4 lbs. zwaardere lading met 70 minder patronen.
Het punt van dit alles is: voor een wapen en magazijn dat wordt aangeprezen als lichter en meer munitie kan dragen (de M16), is het simpelweg niet waar. Als men MEER munitie KAN dragen, leek het niet te gebeuren, waardoor het argument over het gewicht van de munitie werd geannuleerd. Het lijkt erop dat dezelfde hoeveelheid munitie tussen de twee werd gedragen. De M16 werd in de loop van de tijd zwaarder gemaakt om het gewicht van de M14 te evenaren (waardoor het lichtere geweerargument werd geannuleerd), in de loop van de tijd werd er slechtere munitie uitgegeven en was veel minder effectief en betrouwbaar; het is vastgelegd feit. De testcriteria voor 5,56 waren onzin en 7,62 zal het elke keer weer laten roken. Ik kan je tegenhouden en je pijn doen op een veel langere afstand dan het ongediertepatroon dat 5,56 is. Om de autojongens te citeren: er is geen vervanging voor verplaatsing. Hetzelfde geldt voor kogels. In een militaire situatie in een oorlog krijg je sowieso (maar niet altijd) elke dag opnieuw bevoorrading, dus het is misschien geen groot probleem. Ik begrijp dat ounces gelijk zijn aan ponden, en hoe lichter hoe beter, maar de cijfers liegen niet. Waarom het leger genoegen nam met een middelmatig geweer en patroon dat in de loop der jaren erger werd, is verbijsterend. Als het M16-platform alles was en een zak chips, zouden ze de M14 niet hebben teruggebracht voor de GWOT, aangezien de M4 slechts ongeveer 125 meter of minder kon bereiken, wat zielig is, en ze zouden het niet proberen kwijt te raken met de nieuwe Captain Billy Whizzbang 6.8 XM7, die nu achteruit gaan, wat de hele reden voor het overstappen naar het M16-platform ongeldig maakt en valideert waarom de M14 nog steeds levensvatbaar is. In combinatie met het feit dat 73% van alle sollicitanten niet kan voldoen aan de militaire fitheidseisen, zal het overstappen op een zwaarder geweer en magazijn hoogstwaarschijnlijk problematisch zijn. Simpel gezegd, er is geen vergelijking van 7,62 met 5,56 of 6,8 qua prestaties. Google 7.62 NATO stopping power problems; je zult geen pagina vinden. Doe nu hetzelfde met 5,56. Pagina na pagina. De nieuwe zorg is onze tegenstanders en kogelvrije vesten. Nou, de meeste andere legers die onze vijand zijn, gebruiken geen kogelvrije vesten. Dus wat als ze dat wel doen? Schiet ze in het hoofd of het bekken. Zelfs als ze kogelvrije vesten hebben, zal een vierkante treffer in het midden van de massa je uit de strijd halen met 7,62, alleen al door stomp trauma bij 2600 fpe. De USMC deed begin vorige eeuw kogeltests en kwam tot de conclusie dat .30 cal kogels in alle opzichten de beste waren. Ze zaten er niet naast en de natuurkunde verandert niet. In theorie kwam er een ietwat lichter geweer, maar tegen welke prijs? Ik denk dat ze het vóór 1967 goed hadden. Het is een beetje zwaar, maar de M14 regeert nog steeds als koning in mijn boek, daarom is het Amerika's langst dienende geweer. Stof tot nadenken........
Gewicht van de M14 onbelast - 9,2 lbs., 10,7 lbs. geladen, 1,5 lbs. - geladen magazijn, 44" OAL
Gewicht van de M16A1 onbelast - 6,37 lbs., 8,81 lbs. geladen (30 rd. mag & sling), .75 lbs. - geladen 20 rd. mag, 1,06 lbs. - geladen 30 rd mag
Gewicht van de M16A2 onbelast - 8,31 lbs., 9,06 lbs. geladen w/30 rd. mag, 39" OAL
Gewicht van de M16A4 onbelast - 7,5 lbs., 8,25 lbs. geladen w/30 rd mag., 39" OAL
Gewicht van de M4 Carbine onbelast - 6,43 lbs. onbelast, 7,75 lbs. geladen w/30 rd mag, 33" OAL
Gewicht van de M4A1 Carbine onbelast 7,74 lbs., 8,5 lbs. geladen w/30 rd. mag, 33" OAL
Gewicht van de XM7/6.8 onbelast - 8,38 lbs., 9,4 lbs. w/suppressor, 36" OAL w/suppressor, 13" bbl.
Iedereen weet dat de AR15 begon in 7,62 NATO. Stoner was niet eens specifiek over welk kaliber er zou moeten komen, naar verluidt, jongens in zijn ontwerpteam kozen om welke reden dan ook voor .223; een ongediertepatroon.
Dus een ongetest geweer werd in 1967 aangenomen, precies aan het begin van een oorlog die misschien maar 2 lbs. lichter woog met een defect magazijn (het is bekend dat troepen in Vietnam het 20 rd. mag terugbrachten tot 18 rds.) De M14 leed niet onder de technische problemen die de M16 wel had, behalve dat hij roestgevoelig was, en mannen stierven als gevolg hiervan. Stel je voor dat de munitie van je geweer ook door twijgen wordt afgebogen; een veel voorkomende klacht over 5,56. De standaarduitrusting voor een Marine-infanterist in Vietnam was 4 geladen magazijnen op de M1961-patroongordel, 1 magazijn in het geweer en 2 bandoleers (60 rds. elk), voor een totaal van 220 rds. van 7,62. Omgekeerd was de uitrusting voor een M16A1-schutter 2 bandoleers/7 mags elk voor een totaal van 252 rds. van 5,56, of 4 M1956-zakjes met 12 mags voor een totaal van 216 rds. Dus een toename van ongeveer 4-32 rds. is een dag en nacht verschil/verbetering met behulp van een veel inferieur patroon? Hoe kun je een M14-schutter enorm overtroffen hebben, vooral met mags die alleen goed werken met 2 patronen minder dan wat de M14 draagt? En slechts 5" korter dan de M14. Een deel van de tests van de M16 grensde aan het belachelijke; d.w.z. het doordringen van 3/4" grenen planken, zandzakken, betonnen bouwstenen, 14 en 8 gauge staal/Kevlar of stalen helmen op afstand. Ik denk dat als men ooit door een van deze levenloze objecten wordt aangevallen, de test geldig zou zijn. En hoewel rapporten begin 1962 zeiden dat de AR15 het redelijk goed deed met de 1 in 14" twist, verloor hij ongeveer 30% van zijn verwondingsvermogen door over te schakelen naar de 1 in 12" twist (ironisch genoeg maakten ze de verandering vanwege de prestaties in Arctisch weer, een test die hij nooit heeft doorstaan, en gezien het feit dat we in een jungle van 120 graden vochten. Elke video die ik ooit heb gezien van Navy SEALs in de Arctische regio, ze hebben allemaal M14's). M14-lopen hebben ook dezelfde twist. Wanneer die kleine 55 gr. FMJ-kogel niet tuimelt, gaapt en fragmenteert; het is vrijwel nutteloos, en je kunt nooit voorspellen wanneer dat zal gebeuren. En dat zal het alleen doen tot ongeveer 200-225 meter max. Directe gaswerking? Zelfs een hond schijt niet waar hij eet. Voeg dat toe aan het gebrek aan schoonmaakspullen, het veranderen van het poeder en het ontbreken van een met chroom beklede loop en BCG, en je hebt een recept voor een ramp, wat precies is wat er gebeurde. Waarom je zou overstappen van een geweer (M14) met een chroomloop en schoonmaakspullen naar een geweer dat dat niet heeft, gaat mijn pet te boven. In Vietnam waren zelfs de 1911A1-lopen met chroom bekleed. Er is geen zelfreinigend geweer. Nogmaals, bedankt Robert McNamara, jij onwetende POS.
Snel vooruit naar 1983 naar de nog ergere vuilnisbelt en treinongeluk genaamd de M16A2. Nu hebben we het gewicht van de M16 met nog eens twee pond verhoogd, waardoor hij net iets minder dan een pond lichter is dan de M14. Tot zover de lichtere geweerargumentatie. De standaarduitrusting met ALICE M16-magazijntassen was 6 magazijnen in de tassen en 1 in het geweer voor een totaal van 210 rds. Nog steeds 10 patronen minder dan de M14-uitrusting en de mags wegen slechts 1/2 lb. lichter. Nog steeds met een inferieur patroon. Zie de voordelen of waardige afweging niet. De pistoolgreep had die afschuwelijke kankerachtige tumor, de vingergroef, die niets bereikte en volledig in de weg zit. De 3 rd. burst bleek een enorme fout te zijn. De "verbeterde" achtervizieren waren een grap (zelfs Eugene Stoner zei dat), het profiel van de overheid dat het frontzwaar maakte, kwam omdat domme wapensmeden looprechtheidmeters gebruikten die vast kwamen te zitten in de A1-loop; in hun oneindige wijsheid zeiden ze dat dit kwam omdat de loop krom was door bajonetpraktijk of welke gefabriceerde reden dan ook. Epic fail. Het kwam doordat het overtollige metaal dat niet gladgestreken was en achterbleef van het boren van het gaspoortgat, ervoor zorgde dat de meter vast kwam te zitten. Briljant. Toen dit onder de aandacht van Big Army werd gebracht, zeiden ze in feite: ach ja, laat de onnodige dikkere en zwaardere loop gewoon zitten; het staat al in de TDP. En het verwondingspotentieel werd verder verergerd door over te schakelen naar een 1 in 7" twist, om geen andere reden dan om de 64 gr. tracer te stabiliseren, die infanterietroepen zelden gebruiken, behalve machinegeweerschutters. Ten slotte, en erger nog, het gebruik van groene tip M855/SS109 die weinig meer deed dan .22 cal gaten in slechteriken maken. Vraag het maar aan generaal David Petraeus. Hij werd erdoor beschoten door een van zijn eigen mannen en was 2-3 dagen later terug op zijn post na een schot van 40 meter. Praat over het inspireren van vertrouwen.
Dus nu wordt het echt beter. We gaan in 1994 naar de M4 Carbine. Nu hakken we de loop terug tot 14,5 inch (had niets te maken met het in- en uitstappen van voertuigen; het was de kortste looplengte die nog steeds een bajonet zou accepteren; briljant, het is weer 1862) van 20". Alsof 5,5" een enorm verschil is. Ook neemt de mondingsontploffing en flits toe. Voor een loop die was geoptimaliseerd voor een lengte van 20" en uitsluitend afhankelijk is van snelheid, verkorten we nu de loop, waardoor een ander gassysteem en boutupgrade-onderdelen nodig zijn, vanwege de toegenomen slijtage van onderdelen. Wauw. Misschien hadden de ingenieurs van Colt in de jaren 80 en 90 getest moeten worden op drugs. Na de introductie van de M4 carbine werd ontdekt dat de kortere looplengte van 14,5 inch ook de betrouwbaarheid schaadt, omdat de gaspoort dichter bij de kamer is geplaatst dan de gaspoort van het standaard M16-geweer: 7,5 inch in plaats van 13 inch. Dit beïnvloedt de timing van de M4 en verhoogt de hoeveelheid stress en hitte op de kritieke componenten, waardoor de betrouwbaarheid afneemt. In een beoordeling uit 2002 ontdekte de USMC dat de M4 drie keer vaker defect raakte dan de M16A4 (de M4 faalde 186 keer voor 69.000 afgevuurde patronen, terwijl de M16A4 61 keer faalde). Daarna werkten het leger en Colt aan het aanbrengen van wijzigingen aan de M4's en M16A4's om de gevonden problemen aan te pakken. In tests die in 2005 en 2006 werden uitgevoerd, ontdekte het leger dat de nieuwe M4's en M16's gemiddeld ongeveer 5.000 patronen afvuurden tussen de stops. En we hebben nog steeds die onzin van 3 schoten, afgeschaft met de nog ZWAARDERE M4A1. En de kers op de taart, de meeste M4's met alle nutteloze batterijgevoede rommel die eraan hangt (lichten, lasers, optiek, bezemstelen, batterijen, nachtzicht, granaatwerpers, enz.) wegen meer dan 10 lbs. Dus de M14 was te zwaar geladen met 10,7 lbs., maar een M4 die hetzelfde of meer weegt, is op de een of andere manier op magische wijze een beter algemeen platform? Op welke planeet klopt die wiskunde? En de standaarduitrusting is nog steeds 10 rds. minder dan een met een M14 bewapende schutter, met de NOG MEER inferieure M855 groene tip-patroon. Ik las online dat troepen in de zandbak werden geleerd om 6 keer op hajis te schieten om ze neer te halen. Dus dat zijn in totaal 5 kills met een magazijn van 30 rd? Hoe wordt dat gezien als effectief of voordelig voor een vechtende man? Dat is een verspilling van munitie en waanzinnig. 1 patroon van 7,62 NATO en het is game over. Waarom worden sluipschuttersgeweren en machinegeweren nog steeds in 7,62 geplaatst als 5,56 zo goed is?
Ten slotte komen we bij het nieuwe George Jetson 6.8X51 XM7-geweer (in werkelijkheid is het gewoon een nieuwe en verbeterde AR10). Hmmm, zijn we deze weg niet eerder gegaan? We gaan terug naar een 51 mm OAL voor een patroon en terug naar een magazijn van 20 rd? En een 80.000 psi 3-delige patroonhuls voor ongeveer $ 3 per patroon? Dus we gaan terug naar meer gewicht en minder munitie? Waarom niet gewoon teruggaan naar de M14 als deze vermeende problemen geen probleem meer zijn? Het staat al enigszins in de inventaris. Zijn dit niet de redenen waarom ze er in de eerste plaats van afstapten naar de M16? Een vriend van me heeft de XM7 in 6.8 geschoten; de terugslag is aanzienlijker dan 5,56 en hij zei dat het hele pakket met geweer, vizier, demper en riem bijna 13 lbs. woog. Dus bij 10,7 lb. was de M14 te zwaar, maar op de een of andere manier is dit niet magisch? Hoe werkt dat? En het basisgeweer lijkt ongeveer $ 4500 per stuk te kosten. Oh, nou ja, het zijn gewoon onbeperkte door belastingbetalers gefinancierde speeltjes. Ik denk op de een of andere manier niet dat 6.8 beter zal presteren dan 7.62. De voorgestelde gevechtsmunitie voor elke soldaat zal in totaal 140 patronen zijn, verdeeld over zeven magazijnen van 20 patronen, met een totaal gewicht van 9,8 lb. Vergeleken met de M4A1 met een gewicht van 6,34 lbs. ongedempt met een basisgevechtslading van 210 patronen in zeven magazijnen van 30 patronen met een totaal gewicht van 7,4 lbs., weegt de XM7 ongeveer 2 lbs. meer en elke soldaat draagt ongeveer 4 lbs. zwaardere lading met 70 minder patronen.
Het punt van dit alles is: voor een wapen en magazijn dat wordt aangeprezen als lichter en meer munitie kan dragen (de M16), is het simpelweg niet waar. Als men MEER munitie KAN dragen, leek het niet te gebeuren, waardoor het argument over het gewicht van de munitie werd geannuleerd. Het lijkt erop dat dezelfde hoeveelheid munitie tussen de twee werd gedragen. De M16 werd in de loop van de tijd zwaarder gemaakt om het gewicht van de M14 te evenaren (waardoor het lichtere geweerargument werd geannuleerd), in de loop van de tijd werd er slechtere munitie uitgegeven en was veel minder effectief en betrouwbaar; het is vastgelegd feit. De testcriteria voor 5,56 waren onzin en 7,62 zal het elke keer weer laten roken. Ik kan je tegenhouden en je pijn doen op een veel langere afstand dan het ongediertepatroon dat 5,56 is. Om de autojongens te citeren: er is geen vervanging voor verplaatsing. Hetzelfde geldt voor kogels. In een militaire situatie in een oorlog krijg je sowieso (maar niet altijd) elke dag opnieuw bevoorrading, dus het is misschien geen groot probleem. Ik begrijp dat ounces gelijk zijn aan ponden, en hoe lichter hoe beter, maar de cijfers liegen niet. Waarom het leger genoegen nam met een middelmatig geweer en patroon dat in de loop der jaren erger werd, is verbijsterend. Als het M16-platform alles was en een zak chips, zouden ze de M14 niet hebben teruggebracht voor de GWOT, aangezien de M4 slechts ongeveer 125 meter of minder kon bereiken, wat zielig is, en ze zouden het niet proberen kwijt te raken met de nieuwe Captain Billy Whizzbang 6.8 XM7, die nu achteruit gaan, wat de hele reden voor het overstappen naar het M16-platform ongeldig maakt en valideert waarom de M14 nog steeds levensvatbaar is. In combinatie met het feit dat 73% van alle sollicitanten niet kan voldoen aan de militaire fitheidseisen, zal het overstappen op een zwaarder geweer en magazijn hoogstwaarschijnlijk problematisch zijn. Simpel gezegd, er is geen vergelijking van 7,62 met 5,56 of 6,8 qua prestaties. Google 7.62 NATO stopping power problems; je zult geen pagina vinden. Doe nu hetzelfde met 5,56. Pagina na pagina. De nieuwe zorg is onze tegenstanders en kogelvrije vesten. Nou, de meeste andere legers die onze vijand zijn, gebruiken geen kogelvrije vesten. Dus wat als ze dat wel doen? Schiet ze in het hoofd of het bekken. Zelfs als ze kogelvrije vesten hebben, zal een vierkante treffer in het midden van de massa je uit de strijd halen met 7,62, alleen al door stomp trauma bij 2600 fpe. De USMC deed begin vorige eeuw kogeltests en kwam tot de conclusie dat .30 cal kogels in alle opzichten de beste waren. Ze zaten er niet naast en de natuurkunde verandert niet. In theorie kwam er een ietwat lichter geweer, maar tegen welke prijs? Ik denk dat ze het vóór 1967 goed hadden. Het is een beetje zwaar, maar de M14 regeert nog steeds als koning in mijn boek, daarom is het Amerika's langst dienende geweer. Stof tot nadenken........
en daarin ligt het probleem toen de M16/XM16E1 in oorlog trokken..
